من گلنوش یکی از حادثه دیدگان و شاهدین در صحنه هستم  که روز پنجشنبه 15 بهمن گرفتار بهمن شدم با وجود خرابی هوا و برف سنگین و بسته بودن جاده جالبه که ما ساعتها حدودا از ساعت 11.30تا بین 2 تا 3 بعد از ظهر که بهمنهای بعدی اومدن درخطرناکترین جای جاده که هر لحظه امکان ریزش بهمن بود منتظر بودیم تا راه باز بشه و کسی از مسئولان راهداری و راننده لودری که داشت راه رو باز میکرد به ما نگفت که موقعیت چقدر خطرناکه و برعکس موقعی که بهمنها در حال ریزش بودند خودشون از صحنه فرار کردن و حتی جواب ما رو هم که پیگیر بودیم که چی شده ندادند بع از اونم ما 6 نفر از اسکی بازها و 3 یا 4 نفر از کوهنوردا مشغول کندن شدیم تا شاید کمکی به کسی بکنیم که خوشبختانه با تلاش پیگیرمون تونستیم 2 نفرو زنده از زیر بهمن دربیاریم که یکی آقای فرزاد محمدی و دیگری اقای درخشان بودن و  آقای خلیلی هم که نبض ضعیفی داشتن بع از مدتی متاسفانه فوت کردند همه ما بچه ها با تمامی توان و از ته دل تلاش کردیم ولی متاسفانه نه جونی داشتیم نه تجهیزاتی نه کمکی تا فردا صبح ساعت 6 هم ما اثری از نیروهای امداد یا هر چیز دیگه ندیدیم حدود ساعت 8 پنجشنبه شب تنها کمکی که به ما رسید از طرف بچه های محلی بود که با یک لودر ما رو به بالا راهدارخانه دیزین منتقل کردند و بعد با  برف کوب به هتل منتقل شدیم که حدودا ساعت 10 شب بود اگه من اونجا بودم  واقعا میدونم که تا اون ساعت هیچ کمکی از هیچ جا به ما نرسید و تنها تلاش خودمون و کمک و خواست خدا بود که ما هارو نجات داد قضاوت کنید اگه نیروهای کمکی امداد دوره دیده با تجهیزات بودن آیا نمی شد که بقیه بچه ها رو شاید زنده دربیارن ؟ واقعا متاسفم که مسئولان ما مسئولانه عمل نمی کنند.